Mały piec chlebowy z wędzarnią

Mały piec chlebowy na bazie prostokąta, ze sklepieniem kopułowym.

Miejsce stałe, wcześniej zrobiona wiata - brak możliwości szaleństwa jeśli chodzi o wymiary. Szerokość robocza 220 cm.

 

Faza koncepcyjna.

Podstawa z bloczków betonowych, rura 2mm klasa T600.

 

Bloczki sklejone na szybko klejem do betonu. Nie używałem zaprawy, bo konstrukcja jest prosta, obciążona z góry. Nie ma możliwości, żeby coś się stało po zwykłym punktowym klejeniu.

Całość ułożona, zaszałowana. Płyta wylana z gotowej mieszanki betonu B25. Palenisko wędzaka zrobione z cegły pełnej. Palenisko otwarte, bez drzwiczek, żeby nie podnosić temperatury spalania.

 

 

Pod część pieca chlebowego wylana izolacja z betonu perlitowego. Mieszanka mniej więcej 120 litrów perlitu na worek cementu.

 

 

Faza koncepcyjna pieca chlebowego. Drzwiczki żeliwne, 48 x 27 cm.

 

 

Rozpoczęcie murowania pieca na izolacji. Cegły szamotowe - częściowo nowe, częściowo z odzysku. Zaprawa szamotowa w proporcji 75% zaprawa + 25% cement.

 

 

 

Układanie "podłogi". Podłoga z cegieł szamotowych ułożonych luźno na piasku. Szpary między cegłami około 1-2 mm, zasypane później piaskiem.

Całość może pracować od temperatury, jest możliwość ewentualnej wymiany.

 

 

Faza koncepcyjna sklepienia. Całość układana na formie ze styropianu.

 

 

Rozpoczęcie murowania sklepienia.

 

 

Montaż drzwiczek żeliwnych na uszczelniaczu do pieców, T do 1500 stopni.

 

 

Dalsze murowanie sklepienia.

 

 

I montaż sondy do 800 stopni.

 

 

Komin w tylnej części w postaci szerokiej szpary. Umiejętności brakło na coś wyrafinowanego. Pojawia się już także konstrukcja do deskowania, w którym będzie robiona izolacja całego pieca.

 

 

Pierwsze obłożenie zaprawą szamotową, mniej więcej na 2-4 cm grubości.

 

 

Na tym etapie, czyli po pierwszym całkowitym zaszamotowaniu kopuły z góry zrobiłem pierwsze wypalanie. Chodzi o to, żeby pozbyć się wstępnie wilgoci i żeby szamot popękał tam, gdzie chce popękać. Rozpocząłem od świeczki przez 24 godziny, potem trzy świeczki, potem trochę patyczków, aż do pełnego ogniska. Wypalanie trwało cały tydzień.

 

 

Podczas ostatniego wypalania już na pełnym ogniu wykorzystałem piec do zrobienia pizzy. Na czujniku temperatura podczas palenia dochodziła do 700 stopni, natomiast po przesunięciu żaru do tyłu pieca i włożeniu pizzy wskazywała około 450 stopni. Pizza zrobiła się w niecałe 2 minuty i każda kolejna z pięciu robiła się mniej więcej tyle samo, choć temperatura w piecu spadała i ostatecznie na koniec była w granicach 380 stopni.

Cała kopuła szamotowa była mocno nagrzana, co jasno wskazuje, że o ile do pizzy to wystarczy, o tyle bez dokładnej izolacji cieplnej pieca chleba się nie upiecze.

 

Teraz kilka uwag ogólnych po wypalaniu.

Kopuła i szamot na niej spękał, gdzieniegdzie nastąpił skurcz. Nie zauważyłem jednak nigdzie rozszczelnienia pieca, to znaczy podczas wypalania dym nie ulatniał się inaczej, niż przez komin i drzwiczki. Nie zauważyłem żadnego problemu jeśli chodzi o wewnątrz - nic się nie skruszyło, nic nie odpadło.

Komin podniosłem o kolejną cegłę do góry, tym razem już wypalaną pełną czerwoną, nie szamotową. Całą kopułę, wszystkie szpary, ponownie uszczelniłem zaprawą szamotową i dodatkowo dołożyłem kolejne 2 centymetry na całą powierzchnię górną.

Przeprowadziłem kolejne wypalanie, ale uwaga, już nie od poziomu świeczki, tylko normalnie drewnem. Nie nastąpiło ponowne pękanie na taką skalę jak wcześniej, ale pojawiło się jeszcze kilka szpar.

 

Podwyższenie komina o jedną cegłę oraz dokładanie ostatniej warstwy szamotu.

 

 

Rozpoczęcie procesu izolacji. Wykorzystuję matę ceramiczną żaroodporną T do 1260 stopni o grubości 13mm. Nie jest potrzebna do izolacji, tylko do zapewnienia "ślizgu" pomiędzy szamotem a perlitem. Obie substancje mają różną rozszerzalność cieplną, więc gdyby nie było pomiędzy nimi warstwy ruchomej to wcześniej czy później całość by popękała.

 

 

Cały piec w końcu zaizolowany, czekam teraz aż wszystko chwyci i przeschnie.

 

 

 

Dodatkowo z betonu perlitowego wykonałem taką "czapkę - zatyczkę" na komin. Myślałem o zamontowaniu szybra żeliwnego, ale po pierwsze to jest spory koszt za kawałek metalu, a po drugie nagrzewałby się on mocno i wypuszczał temperaturę. Myślę, że z punktu praktycznego taka " zatyczka" będzie lepsza, głównie z punktu widzenia izolacji. W kolejnych zdjęciach będzie też widoczne na kominie miejsce na tą "zatyczkę".

 

 

Tak natomiast wygląda całość po zdjęciu deskowania.

 

 

 

 

I po zatarciu.

 

 

Co dalej?

Całość musi przeschnąć i będę próbował porządnie wypalić piec, żeby sprawdzić, czy jeszcze jakieś spękania się nie pojawią oraz przetestować utrzymywanie się temperatury. Równocześnie rozpoczynam fazę koncepcyjną wykończenia.

 

Jak działa "zatyczka" do komina? Oczywiście na śrubach będzie zamontowany jakiś drewniany uchwyt/rączka.

 

 

No i pierwszy test temperaturowy.

 

 

 

Test przeprowadzony, wyniki powyżej.

Palone miękkimi, iglastymi deskami, temperatura podczas palenia nie przekraczała 600 stopni. Dosyć długo wygrzebywałem żar i czyściłem - myślę, że można na tym etapie stracić mniej ciepła, jeśli się człowiek przyłoży do pracy.

Po analizie wyników zakładam, że uda się upiec w ciągu pierwszej godziny 3 chleby, a później np. jakieś ciasto jeśli będzie chęć.

Raczej na 100% nie uda się upiec dwóch wkładów chleba - trzeba by "dopalić" piec po wyjęciu pierwszego wkładu.

 

Test drugi, tym razem z chlebem.

 

 

Jak widać paliłem dwukrotnie dłużej, czyli dwie godziny. Okazało się, że to przynosi rezultaty, czyli za pierwszym razem nie osiągnąłem pełnej możliwości pieca.

Wynik wypieku oceniam jako połowiczny sukces.

 

 

 

Chleb włożony za wcześnie, to znaczy przy zbyt dużej temperaturze. Myślałem, że podczas wkładania temperatura mi mocno spadnie, natomiast okazało się, że wcale nie. Zbyt wysoka temperatura sprawiła, że chleb już nie rósł i wypiekł się za szybko i za mocno.

Natomiast nic nie zaszkodziło mu jeśli chodzi o zapach i smak :)

 

Kolejna próba i całkowita zmiana wyników.

 

 

Jak widać przy takim samym paleniu i podobnych okresach temperatury znacznie wzrosły!

Uważam, że to jest wynik wysuszenie pieca. Najprawdopodobniej wcześniej energia szła jeszcze na odparowanie wody.

Musiałem naprawdę długo czekać, zanim włożyłem chleby, a włożyłem je i tak jak się okazuje za wcześnie.

Kolejna próba będzie na jeszcze niższej temperaturze i w piecu palone będzie tylko przez godzinę.

 

 

 

Kolejna próba, zgodnie z tym, co pisałem wcześniej. Tym razem chleb włożony nieco za późno i palone było nieco za krótko - piec nie skumulował odpowiednio dużo energii. Wynik oczywiście zadowalający, ale wygląda na to, że optymalne dla moich wypieków będzie palenie przez 1h 20m i wkładanie chleba w okolicach 250 stopni. I tak właśnie spróbuję po raz kolejny.

 

 

 

Sprawdziłem też trwałość chleba, który piekę. Jeden bochenek można jeść śmiało przez 7 dni, nie traci żadnych walorów. Po 7 dniach zaczyna twardnieć i nadaje się już na grzanki. Chleb mrozi się bez żadnego problemu, po wyciągnięciu i rozmrożeniu zachowuje chrupką skórkę. Nie rozpada się.

 

W między czasie powstało też miejsce, gdzie można "wypocząć".

 

 

W komentarzu do komentarza.

Jest to oczywiście prawdą, że im więcej izolacji tym temperatura się będzie lepiej utrzymywać. Również im grubszy szamot, tym więcej będzie kumulować. W moim przypadku rozmiar pieca nie pozwolił na dowolność w tym aspekcie.

Jeśli zaś chodzi o wskaźniki temperatury, to pełna zgoda - nie ma sensu się przywiązywać do samych wskazań, bo mogą być przekłamane. Ale nie ma to żadnego znaczenia, bo chodzi o pewne tendencje na początku przygody z piecem i o zrozumienie, jak to działa. Zakładam, że za 30 pieczeniem nie będę nawet termometru podpinał, bo i po co.

 

 

Koniec.

To już koniec prac. Piec i wędzarnia ukończone.

Mogę po już kilkunastu wypiekach powiedzieć, że chleb wychodzi pyszny i nic mu nie brakuje. Przestałem kupować pieczywo w sklepie.